KİTAP TANITIMLARIM 144.

“KLASİK KORKU ÖYKÜLERİ” – Kolektif, Çınar Y., 195 s., 1. Baskı, 2019.

 

Farklı yazarların öykülerinden derlenmiş bir kitabın tanıtımında daha karşınızdayım. 9 adet yazardan birer korku hikâyesinin yer aldığı kitap iyi bir derleme. Hele ki benim gibi klasikçi bir okuyucu için. Zira yazarlar ve öykülerin çoğu 19. Yüzyıldan. İyi öyküler, iyi bir seçki… Kitabın tasarımı, düzeni de güzel. Her öyküden önceki sayfada, yazarla ilgili bir paragraf önemli bilgiler verilmiş. Yankı Enki’nin derlediği kitapta, kendisi de dâhil 7 çevirmen yer alıyor ve onların kısa bilgileri de kitabın sonunda verilmiş. 

Bir kısmını önceden okumuş olduğum, kitaptaki öykü listesi ise sırasıyla şöyle:

·         Charlotte Perkins Gilman - “Sarı Duvar Kâğıdı” (The Yellow Wallpaper)

·         Mary E. Wilkins Freeman – “Luella Miller”

·         M. R. James – “Mezzotint”

·         Ambrose Bierce – “Evdeki Asma” (A Vine on a House)

·         Perceval Landon – Thurnley Manastırı (Thurnley Abbey)

·         F. Marion Crawford – Çığlık Atan Kurukafa (The Screaming Skull)

·         Arthur Morrison – Üst Kattaki Şey – (The Thing in the Upper Room)

·         E. F. Benson – Kuledeki Oda (The Room in the Tower)

·         H. P. Lovecraft – Dagon

Önceden okumuş ve farklı kitaplarda tanıtmış olduğum 4 öyküden kısaca bahsedeyim henüz okumamış olanlar için. “Sarı Duvar Kâğıdı”, yazarın en meşhur öyküsüdür. Psikolojik gerilim tarzında muhteşem bir öykü. Estetik sahneler, delilik-hezeyan, özgün bir yapı… Üstelik anlatıcı bu deliliği yaşayan ana karakter, birinci ağız. Sarı desenli duvar kâğıtları olan bir odaya kapatılan kadının ağzından anlatılan, cinsiyet rolleri üzerinden okunması gereken bir hikâye. “Luella Miller”, öyküye ismini veren yaşlı kadın ve diğer ev ahalisinin ay ışığı altında bembeyaz görüldükleri bir gece vampir olarak enselenmelerini anlatan bir vampir hikâyesi. Hikâyede ortalarda kan-revan değil de gizem var. “Kuledeki Oda”, korku-gerilim tarzının karşılığını veren, oldukça korkunç bir hikâye. Detayları değişerek tekrarlayan kâbuslarda, sonundaki yoğun korkunun nesnesi gizli tutularak okuyucuyu korkutmayı ve germeyi iyi başaran bir senaryo çıkıyor karşımıza. Rüyanın gerçeğe döndüğü finalde ise korkuya bir yüz takmak zorunda kalınıyor. Mekân olarak büyük gotik bir malikâne seçilmiş durumda ve odak noktası o yapının kulesindeki bir oda. Geçmişte yaşanan korkunç olay, fırtınanın, kedilerin ve bir tablonun da eşlikçiliğiyle ortaya çıkıyor. Çok iyi bir korku öyküsü. Lovecraft’la ilgili yazabileceğim her şeyi uzun uzun yazmıştım önceden. Bu seçkide yer verilen “Dagon”, daha önce yazarı okumadıysanız geniş bir mitosa prototip oluşturduğu için başlangıç yapabileceğiniz bir öykü. Cthulhu Mitosu’nun nüvesi bu öyküyle ortaya çıkmış.

İlk kez tanıtacağım diğer öykülere geçelim. M. R. James ismini görünce heyecanlandım. Zira gerçekten ürpertici hayalet öyküleri yazan bu yazarı da daha önce okuyup tanıtmama rağmen “Mezzotint” adlı hikâyeyi ilk kez okuyacaktım. Yine ürpertici, gizemli – merak uyandıran, sürükleyici bir kurgu. Mezzotint, bir bakır plaka üzerine çukur baskı yöntemiyle işlenen tekniğin adıymış. Böyle bir tablo diyelim, öykünün odak noktası. Her bakıldığında bir şeyler değişen, tekinsiz bir ev ve eve doğru sürünen bir şeyin görüldüğü bu “canlı” tablo, geçmişte yaşanan tekinsiz bir olaya ışık tutuyor. Aklıma Stephen King’in “Çılgınlığın Ötesi” (Rose Madder) romanı ve “Kuzeye Doğru Giden Yol Virüsü” (A Road Virus Head to the North) öyküsü geldi. Orada da canlanan tablolar kullanılıyordu. King, James’ten etkilenmiş olmalı.

Poe ve Lovecraft ile beraber klasik Amerikan korkunun en önemli isimlerinden birisi olan Ambrose Bierce’ten “Evdeki Asma”, çok kısa ama vurucu, eko-gotik türünde bir öykü. Evde yaşanan tekinsiz bir olayı ortaya çıkaran, asma ağacıdır. “Thurnley Manastırı”, etkili bir hortlak öyküsü. Günümüzde korku senaryolarının kullandığı birçok yapıyı barındırıyor. Hissedilen korkunun iç betimlemeleri de başarılı bir şekilde yapılmış. Karakterle özdeşleşmek, okuyucunun da bu duyguları hissetmesi, gerçekçilik açısından vurucu bir öykü. Yazarın dili sağlam. Okuyucuya korkuyu hissettirmeyi başaran bir diğer öykü ise “Çığlık Atan Kurukafa”.

Burada biz okuyucu direkt öykünün içindeki karakterlerden birisiyiz. Nasıl oluyor diye soracaksınız ki şöyle olmuş: öykü birinci ya da üçüncü ağızdan anlatılmak yerine, o an bizimle konuşan karşımızdaki ana karakter tarafından bizimle birlikte yaşanıyor. Yani biz, o karakterin karşısındaki koltukta o anda o evde oturuyoruz ve öyküde biz kimiz o belirtilmiyor. Olaylarla kelimelerin eş zamanla ilerlediği bu kurguda, üst kattan çığlık sesleri duyuyoruz. Ev sahibi bize anlatıyor. Böylece güvenli, huzurlu evimizde okuduğumuz bir kitapta başına korkunç olaylar gelen kurgu karakterleri okumak yerine, biz de kitabın içinde o karakterlerden birisi oluyoruz. Yukarıda bir sandıkta kilitli kurukafanın hikâyesini dinliyoruz ve sanırız çığlıklar oradan geliyor… Bu öyküye bir efsane ilham vermiş. Evine geri dönmek isteyen Afrikalı köleye ait bir kurukafa efsanesi… “Üst Kattaki Şey” ise sürpriz finali ile çok iyi bir psikolojik gerilim/korku öyküsü. Karanlık, klostrofobik sahneler de barındırıyor.

Çok spoiler vermemek için kısaca tanıttım öyküleri. İyi bir seçki. Klasik korku sevenler için kitaplıklarında bulunması gereken bir derleme kitap olduğunu düşünüyorum. Bu arada aynı dizinin bilimkurgu ve polisiye öykülerinden oluşan derlemeleri de var yayınevinin bastığı.

 

SEÇTİĞİM ALINTI:

“En sefil sözcüklerle anlatsam bile o anda hissettiklerimle yakından alakası olan bir tasvir yapamam. Kalbimin durduğunu biliyorum ve boğazım kendiliğinden tıkanıverdi. İçgüdüsel bir hareketle başucuma doğru sinerek dehşete gözlerimi diktim. Bu hareket kalbimin tekrar çalışmasını sağladı ve her gözeneğimden ter fışkırdı. Öyle pek dindar bir adam sayılmam ama her zaman Tanrı’nın, doğaüstü bir varlığın kendini böyle bir kisvede ve insana fiziksel ya da zihinsel zarar verebilecek şekilde göstermesine asla izin vermeyeceğine inandım. Size sadece o anda hem hayatımın hem de aklının altüst olduğunu söyleyebilirim.” – Thurnley Manastırı